เราเคยพูดให้เพื่อนฟังว่าสิ่งที่เราชอบในกาแฟจริงๆ ก็คือกลิ่นกาแฟ เราเลยมีความชอบที่คอกาแฟปกติอาจจะไม่มี นั่นคือความชอบในของหวานที่มีกลิ่นกาแฟทั้งหลาย ตั้งแต่นมกาแฟ เค้กกาแฟ โดนัทกาแฟ ยีราฟกาแฟ และอะไรอีกมากมายที่มีกลิ่นกาแฟอยู่ในนั้น ตั้งแต่ที่เราย้ายที่อยู่ใหม่เนี่ยระเบียงก็แคบลงมากๆ ทำให้ไม่สะดวกในการทำอาหาร เราเลยคิดว่าเปลี่ยนมาทำอะไรด้วยเตาอบจะดีกว่า เพราะจัดการเรื่องความสะอาดได้ง่ายกว่าการทำอะไรที่ต้องใช้กระทะหรือหม้อ นั่นทำให้เราอยากกลับมาอบขนม และแน่นอนว่าต้องเป็นขนมที่มีกลิ่นกาแฟ ซึ่งนั่นทำให้เรารู้จักกับ Little’s Colombian Instant Coffee กาแฟสำเร็จรูปที่รสชาติใกล้เคียงกับกาแฟสดที่สุด และรสชาติดีกว่ากาแฟสำเร็จรูปอื่นๆ ในท้องตลาดอย่างเทียบกันไม่ได้

สูตรขนมที่เราจะทำต้องใช้ผงกาแฟ เราเลยเกิดคำถามว่าแล้วผงกาแฟยี่ห้อไหนดีที่สุด จะทำขนมทั้งทีก็อยากทำให้ออกมาดี ออกมาอร่อย เราตรงไปที่ช่อง YouTube เกี่ยวกับกาแฟที่เราชอบที่ชื่อว่า James Hoffmann ซึ่งเราถูกใจพิธีกรชาวอังกฤษคนนี้ เรารู้สึกว่าเค้าจริงใจในการให้ข้อมูล อะไรดีก็บอกว่าไม่ดี อะไรไม่ดีก็บอกว่าไม่ดี ไม่ได้พยายามทำให้ทุกอย่างดูน่าสนใจ ไม่ได้โกรธไปทุกอย่าง และโชคดีที่เค้าเคยทำคลิปชิมกาแฟสำเร็จรูปหลายสิบแบรนด์เพื่อหากาแฟสำเร็จรูปที่รสชาติดีที่สุดเอาไว้

เราไม่ได้คาดหวังกับกาแฟ Little’s Colombian Coffee ที่เป็นผู้ชนะในคลิปมากนัก เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมากับกาแฟสำเร็จรูปเมื่อเอามาชงแบบกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลก็คือไม่ได้เรื่องเลย และคุณ Hoffmann ก็บอกเอาไว้ในคลิปเองว่าถึงแม้กาแฟที่เลือกมาจะดีที่สุด แต่ถ้าไปเจอกับกาแฟสดก็คือเทียบกันไม่ได้เลย

เราจัดแจงชงกาแฟ Colombian (Little’s เป็นชื่อแบรนด์) ตามสูตรที่ในเว็บทางการแนะนำไว้

สูตร
ผงกาแฟ 2 กรัม
น้ำร้อน 200 มล.

รสชาติและกลิ่นที่ได้จากกาแฟที่ชงออกมาทำให้เรานึกถึงรสชาติของกาแฟดริปที่เราชงจากถุงกาแฟดริปสำเร็จรูปไม่นานมานี้ ไม่ได้ขมจนทนไม่ได้ แต่เป็นความขมแบบบางๆ ที่ปล่อยให้กลิ่นและรสชาติอื่นๆ ที่อยู่ในเมล็ดกาแฟแทรกเข้ามา ในฐานะคนที่ทั้งชงกาแฟเองและสั่งเอาจากร้าน เราว่ากาแฟสำเร็จรูปตัวนี้ดื่มแทนกาแฟสดชงจากเมล็ดได้สบายๆ เลย

พอได้ลองกาแฟของ Little’s ก็อยากแก้ต่างให้กับกาแฟสำเร็จรูป ว่ากาแฟสดไม่ได้ดีกว่ากาแฟสำเร็จรูปเสมอไป อย่างน้อยก็กับร้านกาแฟในกรุงเทพที่เราได้สัมผัสมา สำหรับการดื่มเป็นกาแฟดำ Little’s Colombian Coffee เอาชนะเมนูกาแฟดำของร้านกาแฟสดหลายๆ ร้านที่เน้นทำกาแฟเย็นรสหวานได้อย่างสบายๆ แม้ว่าเมื่อเทียบราคากันแล้วจะถูกกว่ามากก็ตาม รวมถึงอาจจะดีกว่ากาแฟที่ชงเองด้วย หากว่าเมล็ดกาแฟที่มีและฝีมือในการชงยังไม่ได้ดีขนาดนั้น

สุดท้ายเราไม่ได้เอา Little’s Colombian Coffee มาทำขนม เพราะพออ่านสูตรอีกทีผงกาแฟที่ใช้เป็นคนละประเภทกัน ไม่ใช่แบบที่เอามาชงดื่มแบบนี้ แต่ก็ดีใจมากที่ได้พบกับกาแฟยี่ห้อนี้ กาแฟของ Little’s ยังมีแบบที่เรียกว่า Infused Instant Coffee ที่มีการเพิ่มกลิ่นเข้าไปแต่ยังเป็นกาแฟดำเหมือนเดิม ซึ่งชื่อของแต่ละอันนี่ทำให้คิดว่าคงได้สั่งมาลองจนครบทุกแบบแน่นอน Chocolate Chai, Island Coconut, Cardamon Bun, Havana Rum, หรือ Christmas Spirit แต่ตอนนี้คงต้องพักไว้ก่อน เพราะกาแฟตัวนี้แพงกว่ากาแฟสำเร็จรูปอื่นๆ อยู่เหมือนกัน

ปล. จริงๆ เราซื้อกาแฟ Little’s Colombian Coffee วันสุดท้ายของเดือนกันยายน แต่ได้ลองจริงๆ ต้นเดือนตุลาคม ก็เลยนับว่าเป็นรายการของที่ซื้อของเดือนตุลาคมไปด้วย หวังว่าคงไม่ว่ากันนะ 🙂

หูฟังแบบที่เราใช้มาตลอดเป็นหูฟังที่เรียกว่า Earbud หูฟังยุคโบราณที่วิธีใส่คือหย่อนลงไปที่ช่องหู ไม่ใช่เสียบเข้าไปข้างในแบบหูฟังสมัยนี้ เราไม่ใช้หูฟังแบบครอบหูเพราะเมื่อก่อนเดินทางบ่อย ก็เลยเลือกหูฟังที่สามารถพกพาได้ง่าย เสียงดี ช่วงราคาอยู่ในระยะที่เวลาใช้เสร็จก็โยนใส่กระเป๋าแบบไม่ต้องคิดอะไร ถ้าเสียหรือหายไปก็ซื้อใหม่ได้ทันทีโดยไม่ต้องเสีดาย ตอนนี้เราเดินทางน้อยลง และเป็นคนที่ต้องการความเงียบในการทำอะไรต่างๆ มากขึ้น ก็เลยเลือก WH-1000XM4 ที่เป็นหูฟังตัดเสียงรบกวนจาก Sony เพราะคิดว่าน่าจะลดความหงุดหงิดรำคาญใจจากเสียงที่ไม่ต้องการได้ ไม่ว่าจะเป็นเสียงเพลงจากละแวกใกล้เคียง เสียงหัวเราะอันชั่วร้ายจากห้องข้างๆ หรือเสียงประกาศของรถขายผลไม้

ความประทับใจแรกของเราต่อ XM4 ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เรารู้สึกว่าหูฟังราคาเป็นหมื่นอันนี้เสียงดีน้อยกว่าหูฟังราคาพันต้นๆ ที่เราใช้อยู่แบบเห็นได้ชัดเลย จริงๆ ด้วยราคาขนาดนี้มันไม่น่าจะเป็นแบบนั้น เป็นไปได้ว่าสิ่งที่เราไม่ชอบคือสไตล์ของเสียงที่ออกมา แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมคือเราจ่ายเงินเพิ่มเป็นสิบเท่าเพื่อให้ได้หูฟังที่เราชอบน้อยลง

ความไม่ประทับใจอีกอย่างก็คือการตัดเสียงรบกวนของตัวหูฟังจะใช้เทคโนโลยีในการสร้างเสียงรบกวนขึ้นมาอีกที เพื่อกลบเสียงภายนอกออกไป เวลาดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกม ก็จะไม่ได้ยินทั้งเสียงภายนอกและเสียงที่หูฟังสร้างขึ้นมา แต่บางครั้งเวลาหนังมีฉากที่เงียบมากๆ ก็จะได้ยินเสียงที่หูฟังสร้างขึ้นมาเหมือนกัน เราอยากได้ความเงียบจริงๆ ไม่ใช่ความเงียบที่ได้มาจากเสียงรบกวนอีกแบบอย่างนี้

หลังจากที่ความไม่ประทับใจเมื่อแรกพบผ่านไปเรากลับชอบหูฟังอันใหม่นี้มากขึ้นเรื่อยๆ เพราะสิ่งที่เราได้กลับมาคือความอิสระที่มากขึ้น ก่อนหน้านี้เวลาตั้งใจจะทำอะไร หลายๆ ครั้งก็ต้องเปลี่ยนแผน ดูหนังอยู่แล้วต้องหยุดกะทันหันเพราะในขณะที่อยู่ในฉากสะเทือนอารมณ์ก็มีเสียงหัวเราะอย่างไม่เกรงใจใครของหญิงอ้วนจากห้องข้างๆ ดังขึ้นมา หลายๆ ครั้งต้องจัดตารางเวลาของตัวเองให้อะไรๆ ที่จำเป็นต้องใช้สมาธิไปอยู่ตอนกลางคืน เพราะเป็นช่วงเวลาที่แน่ใจว่าจะไม่ได้ยินเสียงเพลงที่ไม่อยากได้ยินแม้คนเปิดจะอยากแบ่งปัน หรือเสียงประกาศขายลำไยและทุเรียนที่ไม่ได้อยากซื้อ แต่การมาถึงของหูฟังอันนี้และโหมด Noise Cancelling ทำให้เรากำหนดชีวิตตัวเองได้แบบที่ต้องการจริงๆ เพราะเวลาที่ใส่หูฟังอยู่เราไม่รับรู้ถึงเสียงรบกวนต่างๆ เหล่านี้เลย

จริงๆ แล้วหูฟังอันนี้ไม่ได้ลบเสียงรบกวนออกไปได้สมบูรณ์แบบ ถ้าตั้งใจฟังจริงๆ ก็จะยังได้ยินอยู่บ้าง แต่เวลาที่ใจจดจ่ออยู่กับอะไรตรงหน้าก็เรียกว่าได้ความเป็นส่วนตัวกลับมาอย่างแท้จริง จนทำให้ความไม่ประทับใจเรื่องคุณภาพเสียงและเสียงฮัมที่หูฟังสร้างขึ้นมากลายเป็นเรื่องเล็กๆ ไปเลย เสียงที่หูฟังจัดการไม่ได้จริงๆ ก็คงเป็นเสียงประกาศของรถขายผลไม้ที่เป็นเสียงในย่านความถี่ที่เทคโนโลยี Noise Cancelling จัดการได้ไม่ดีนัก แถมรถขายผลไม้ก็มักจะเปิดเสียงดังมากๆ ด้วย แต่อย่างน้อยก็ยังลดระดับเสียงประกาศชื่อผลไม้ที่ได้ยินรวมถึงลดระดับความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นลงไปด้วย

ความสะดวกอีกอย่างที่ได้มาก็คือการที่เราได้ลดความไม่สะดวกเรื่องความสกปรกของหูฟังลง เราเป็นคนที่ขี้หูเยอะมาก มากแบบที่คนปกติไม่อาจจินตนาการได้ หมอหูบางคนที่เราไปหาเวลาที่หูเราฟังเสียงไม่ถนัดเพราะมันอุดตันก็ยังโทษว่าเป็นเพราะเราเอาไม้พันสำลีปั่นหู ทั้งๆ ที่เราเลิกใช้ไปนานแล้ว สุดท้ายเรามาจบที่การปั่นทำความสะอาดหูทุกอาทิตย์ เพื่อลดโอกาสที่การปั่นหูจะไปทำให้ขี้หูอุดตันลง แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องคอยกำจัดออกไม่ให้มันมากเกินไปด้วย ปัญหาก็คือในระหว่างอาทิตย์ขี้หูก็ค่อยๆ สร้างขึ้นมา เวลาใส่หูฟังแบบธรรมดาหูฟังก็มักจะติดขี้หูมาด้วย ต้องมาคอยเช็ดออก ทำให้เสียเวลามาก พอมาใส่หูฟังแบบครอบหูก็ไม่ต้องมาเสียเวลากับเรื่องนี้อีกต่อไป เพราะตัวหูฟังไม่ได้มีส่วนไหนที่สัมผัสกับช่องหูโดยตรง

ยังมีฟังก์ชันอีกหลายอย่างที่ XM4 ช่วยสร้างความสะดวกสบายให้ อย่างเช่นการที่มันเป็นหูฟัง Bluetooth ทำให้ไม่ต้องต่อและพกพาสายให้วุ่นวาย แต่เราไม่ขอพูดถึง เพราะความประทับใจจริงๆ ที่เรามีต่อหูฟังอันนี้ก็คือเรื่องความสงบในชีวิตที่ได้กลับคืนมา

เรื่องสุดท้ายที่อยากพูดถึงก็คือช่วงที่เรามีปัญหากับเสียงรบกวนจากห้องข้างๆ เราเริ่มหาวิธีที่จะไม่สร้างเสียงรบกวนให้ห้องอื่นด้วย เราสงสัยว่าเวลาที่เราเล่นเกมเราอาจจะสร้างเสียงรบกวนให้กับเพื่อนข้างห้องมาตลอดก็ได้ เราก็เลยหันมาใส่หูฟังเวลาเล่นเกม ทีนี้เวลาเล่นเกมช่วงเวลาที่ใช้มันค่อนข้างนานกว่าการดูหนังหรือฟังเพลงมาก เราก็เลยกลัวว่ามันจะไม่ดีต่อหู ซึ่งสุดท้ายเรายังคงไม่ได้คำตอบว่าการใส่หูฟังเล่นเกมนานขนาดนั้นในระยะยาวจะส่งผลอะไรต่อการได้ยินหรือเปล่า แต่สิ่งที่เราได้กลับมาก็คือความรู้ที่ต่างไปจากสิ่งที่เราคิดตั้งแต่แรก

เราคิดว่าหูฟังแบบครอบหูมันต้องไม่ดีต่อหูแน่ๆ เพราะมันดูเหมือนกับการเอาลำโพงอันใหญ่ๆ ไปจ่อหูเลย แต่กลายเป็นว่าหูฟังแบบครอบหูเนี่ยแหล่งกำเนิดเสียงมันค่อนข้างอยู่ไกลจากหูก็เลยน่าจะดีต่อหูมากกว่า แล้วอีกอย่างก็คือการที่มันครอบหูทำให้เราได้ยินเสียงได้ชัดขึ้นโดยใช้ระดับเสียงที่ลดลง ก็เลยดีต่อหูมากกว่าการที่เราต้องเร่งเสียงดังในหูฟังแบบปกติเพื่อให้ได้ยินชัดขึ้น

เดือนสิงหาคมทำให้เราประหลาดใจ เพราะเงินที่รู้สึกว่าใช้ไปอย่างคุ้มค่าเป็นเงินที่จ่ายให้คนอื่น ไม่ได้จ่ายให้ตัวเอง เป็นเดือนที่สองที่การจ่ายเงินให้คนอื่นทำให้รู้สึกพอใจที่สุด แม้ว่าเดือนนี้จำนวนเงินจะไม่มาก แค่ 10 บาท จ่ายไปกับการให้ทิปคนส่งอาหาร Grab

ปกติเราไม่ได้ใช้ฟังก์ชั่นหลังรับอาหารจากคนขับ นอกเหนือไปจากการให้คะแนนรีวิว 5 ดาว สำหรับการบริการที่ดีตามมาตรฐาน ก่อนหน้านี้เคยเลือกเหตุผลว่าทำไมคนขับคนนี้ถึงดี แต่ต่อมาพบว่าเป็นการเสียเวลามากเกินไป แล้วตัวเลือกที่แอปมีให้เลือกก็ดูคล้ายๆ กัน พอจะเลือกแล้วก็เกิดความสับสนทุกครั้งว่าจะเลือกอันไหนบ้าง ความสัมพันธ์กับคนขับในช่วงเวลาสั้นๆ เมื่อกี้นี้ควรจะเรียกว่า Friendly หรือ Polite เป็นแบบนี้สักพักก็เลยจบแค่การให้คะแนน แล้วก็กดส่ง ประหยัดเวลา ประหยัดพลังงาน

สาเหตุที่เราให้ทิปกับคนขับก็คือคนขับเอาอาหารมาให้เราตอนฝนตก ปกติถ้าฝนตกเราจะไม่สั่งอาหารผ่าน Grab เพราะตัวเราเองก็ไม่อยากเดินออกไปตากฝน ไม่อยากรับถุงอาหารที่เปียกฝน แต่วันนั้นฝนตกระหว่างที่เราสั่งอาหารไปแล้วและกำลังรอให้อาหารมาส่ง

จริงๆ คนขับที่เอาอาหารมาส่งอาจจะยินดีที่จะขับฝ่าฝนมาก็ได้ แต่ก็อาจจะคล้ายกับเรา ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าฝนจะตก ก็อาจเลือกไม่รับงาน แต่ในเมื่อไม่รู้ ก็ทำอะไรไม่ได้

เพราะแบบนี้เราก็เลยเลือกให้ทิปคนขับไปเล็กน้อย แบบไม่คิดอะไร เขียนลงไดอารี่ แล้วก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้อีกเลยจนกระทั่งมาคิดว่าเดือนที่ผ่านมาจ่ายเงินให้กับอะไรแล้วรู้สึกคุ้มค่าที่สุด

ตอนนี้ก็กลับมาให้คะแนนเฉยๆ เหมือนเดิม ถ้าวันไหนฝนตก หิมะตก หรือมีฝูงหมาดักจู่โจมคนส่งอาหาร Grab ทั่วประเทศ ก็คงได้กลับไปใช้ระบบให้ทิปอีก

เราเป็นคนที่ไม่ค่อยจะใช้เงินเลี้ยงข้าวคนอื่นเท่าไหร่ ทั้งชีวิตเคยทำอยู่ไม่ถึงสิบครั้ง อาจเป็นเพราะว่าที่ผ่านมาเราไม่ใช่คนมีเงินเยอะ ก็เลยไม่สะดวกใจที่จะจ่ายเงินเพื่อคนอื่น หรือไม่ก็เป็นเพราะว่าเรากลัวว่าความสัมพันธ์ที่มีอยู่จะหายไปพร้อมกับเงินที่หายไปด้วย

ปีนี้ผู้หญิงที่เรารักกลับบ้านในช่วงวันเกิดเรา ไม่ได้อยู่ด้วยกัน พอคิดว่าจะไปกินข้าวกันล่วงหน้าหรือหลังจากวันเกิดผ่านไปแล้วก็รู้สึกแปลกๆ

ความคิดที่ว่าตัวเองจะต้องตายสักวันหนึ่งหรือคนที่เรารักจะตายไม่เคยมีผลอะไรกับชีวิตเราเลย ไม่สามารถใช้เป็นแรงบันดาลใจอะไรได้ทั้งนั้น จนตอนนี้พอเราคิดว่าผู้หญิงที่เรารักจะหายไปจากชีวิตเราแล้วเรารู้สึกเศร้ามาก ซึ่งกับความสัมพันธ์ที่ผ่านมาเราว่าเราไม่เคยรู้สึกแบบนี้ ที่ผ่านมามันเป็น “อย่าทิ้งเราไปเลยนะ” แต่ตอนนี้มันเป็น “อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ”

เราคิดว่าพอถึงวันเกิดจะฉลองคนเดียว แต่ก็อยากใช้ข้ออ้างเรื่องวันเกิดเพื่อไปหาอะไรอร่อยๆ กินกัน เป็นการฉลองวันเกิดสองรอบ ร้านที่ตั้งใจจะไปเป็นร้านอาหารอินเดียที่ราคาค่อนข้างสูง คนรักเราเพิ่งออกจากงาน เราก็เลยออกเงินให้ ใช้งบจากที่เราเก็บเอาไว้ไปเที่ยว

ไปถึงร้านร้านไม่เปิดไฟ ไม่มีใครอยู่เลย ทั้งๆ ที่ป้ายหน้าร้านก็ยังเขียนว่าเปิด ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าร้านปิดกิจการกะทันหันจนไม่มีเวลาเปลี่ยนป้าย เดินวนไปวนมาอยู่หน้าร้าน กดโทรศัพท์หาว่าร้านปิดไปแล้วหรอ พอสุดท้ายโทรไปถึงรู้ว่าร้านยังอยู่ดี แต่ไม่มีลูกค้าก็เลยปิดไฟ ปิดแอร์ เพื่อประหยัด

อาหารอร่อยน้อยกว่าเดิม ร้านโทรมลงเยอะ แต่ประทับใจกว่าตอนมาครั้งก่อนๆ ชอบที่คนรักเรากินไก่แทนดอรีและแป้งนานอย่างมีความสุข

ไม่รู้ว่าร้านจะยังอยู่ไปได้อีกนานไหม รู้สึกดีใจที่วันนี้ได้มาที่นี่ ไม่รู้ว่าเราสองคนจะยังมีชีวิตอยู่ไปได้อีกนานไหมเหมือนกัน

เราว่าเราเข้าใจแล้วว่าทำไมคนรักเราถึงชอบเลี้ยงข้าวเรา ทำไมถึงเอาเงินที่ควรจะกินอาหารได้สองมื้อมาหมดไปกับมื้อเดียวที่ปริมาณเท่าเดิม ความสุขจากการเห็นคนที่อยู่ด้วยได้กินอะไรอร่อยๆ กับการได้กินอาหารหลายมื้อมันไม่เหมือนกัน และยังมีความพอใจบางอย่างจากการเห็นคนคนนั้นกินโดยไม่คิดอะไร ไม่ต้องกังวลว่าค่าอาหารจะออกมาเท่าไหร่

ตอนนี้ก็ยังคงเป็นคนที่ไม่ได้เลี้ยงข้าวใครง่ายๆ แต่ถ้าไม่ลำบากจนเกินไปก็อยากจ่ายเงินให้กับความสัมพันธ์ที่ไม่ได้หามาง่ายๆ แบบนี้ไปเรื่อยๆ

นับตั้งแต่วันนี้อยากจะบันทึกสิ่งที่รู้สึกว่าคุ้มค่าเงินที่จ่ายไปมากที่สุดของแต่ละเดือนดู เริ่มที่เดือนละอย่างก่อนละกันนะ สิ่งที่คุ้มค่าเงินที่จ่ายไปมากที่สุดประจำเดือนมิถุนายน 2020 ก็คือ HappyFresh บริการช่วยซื้อของจากซุปเปอร์มาร์เก็ตเข้าบ้าน บริการที่ตอนแรกเราไม่คิดจะใช้เลย แต่พอได้ใช้ช่วงเกิดโรคระบาดที่ไม่อยากออกไปไหนมาไหนแล้ว ก็ไม่คิดจะออกไปซื้อของเองอีกเลย

ตอนนี้ HappyFresh สามารถใช้ผ่านแอปมือถือหรือจากหน้าเว็บไซต์ก็ได้ ซึ่งนับว่าสะดวกสำหรับเรามากที่โทรศัพท์จะพังอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยอยากทำอะไรผ่านโทรศัพท์เท่าไหร่ ขั้นตอนการใช้ก็เหมือนซื้อของออนไลน์นั่นแหละ ตอนแรกต้องเลือกร้านก่อน ซื้อแยกจากหลายๆ ที่ไม่ได้ พอเลือกร้านแล้วก็เลือกของที่ต้องการได้เลย เสร็จแล้วระบบก็จะคำนวณเงินให้ นอกจากค่าสินค้าแล้วก็จะมีค่าบริการคิดตามระยะทางซึ่งเริ่มต้นที่ 66 บาท แล้วก็ค่าถุงพลาสติกถ้าเราเลือกรับถุง ขั้นสุดท้ายก็เลือกเวลาที่อยากให้ของมาส่ง แล้วก็รอรับของอยู่ที่บ้าน สามารถเช็คสถานะได้จากเว็บไซต์หรือแอป การจ่ายเงินก็ทำได้ทั้งหักบัตรหรือจ่ายเงินสด

อย่างแรกที่เราชอบสำหรับ HappyFresh ก็คือจริงๆ แล้วมันถูกกว่าการออกไปซื้อของเอง เพราะเราไม่ต้องเสียเงินและเวลาไปกับการเดินทางไปกลับ

อย่างที่สองคือหลังๆ เราไม่ค่อยชอบไปซุปเปอร์เท่าไหร่ คือหลังจากประเทศเรางดใช้ถุงพลาสติกกันเนี่ยบรรดาแม่บ้านพ่อบ้านก็ต้องหันมาใช้ถุงผ้ากัน ทีนี้หลายๆ คนเวลาขึ้นรถส่วนตัวหรือรถเมล์มักจะวางถุงผ้าไว้ที่พื้น ซึ่งพื้นกรุงเทพเนี่ยถือว่าสกปรกมาก มีขี้หมาแทบทุกวันและมีคนเหยียบแทบทุกวัน ก็เลยกลายเป็นว่าแคชเชียร์กลายเป็นที่สกปรกสำหรับเราไปเลย จากตอนแรกที่ต้องระวังแค่ครอบครัวที่เอาลูกไปยืนในรถเข็น ตอนนี้ก็รู้สึกไม่สบายใจเวลาเห็นคนเอาถุงผ้ามาวางด้วย ก็รู้ว่ามันมีทุกวันแหละ แต่ไม่เห็นด้วยตัวเองก็รู้สึกสบายใจกว่า

อย่างที่สามคือหลังจากเราจ่ายเงินแล้ว HappyFresh จะถามเราว่าถ้าสินค้าที่เราต้องการหมดจะทำยังไง จะให้โทรมาถาม ให้ข้ามไป หรือให้คนเลือกสินค้าตัดสินใจหาของที่ใกล้เคียงกันมาให้แทน ซึ่งเราชอบอย่างสุดท้ายมาก เราไม่ชอบให้โครโทรมาเพราะโทรศัพท์เราลำโพงมันเสีย ถ้าจะคุยจะต้องเสียบหูฟัง เราไม่ชอบใส่หูฟังถ้าไม่จำเป็นจริงๆ แล้วแบบนี้มันก็เซอร์ไพรส์ดีด้วย บางทีของที่เค้าหามาให้แทนอาจจะถูกใจเรามากกว่าก็ได้ อย่างล่าสุดเราสั่งซีเรียลไมโลไซส์กลางๆ ไปแล้วมันหมด เค้าก็หยิบไซส์ใหญ่กว่าสองเท่ามาให้แทน ซึ่งดีกว่ามาก ปกติเราไม่ชอบซื้อของเยอะๆ แต่ไมโลกล่องใหญ่ที่ได้มานี่ทำให้ไม่ต้องเสียเวลาออกไปไหนหลายวัน ไม่แน่ใจว่าถ้าสมมติไมโลมันหมดทุกขนาดเค้าจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นให้เลยไหม แอบอยากให้เป็นแบบนั้น น่าสนุกดี

อย่างสุดท้ายก็เป็นเรื่องความเซอร์ไพรส์อีกนั่นแหละ เข้าใจว่าราคาสินค้าน่าจะเท่าหรือใกล้เคียงกับในห้าง รวมถึงโปรโมชั่น 1 แถม 1 ต่างๆ ก็จะระบุไว้ด้วย แต่บางทีเว็บก็อัปเดตไม่ทัน ครั้งที่แล้วเราซื้อสบู่เดอร์มาพอนแบบเติมไป 2 ถุง แต่พอได้มาปรากฏได้มา 4 ถุง เพราะมันแถมแต่เว็บไม่ได้บอกไว้ เป็นการซื้อของที่แฮปปี้มากๆ

ข้อเสียอย่างเดียวที่เราเห็นตอนนี้ก็มีแค่เราต้องซื้อให้ถึง 300 บาทเค้าถึงจะมาส่งให้ ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เราว่ามันแฟร์ดี เพราะค่าส่งก็ถือว่าสมเหตุสมผล อาจจะลำบากไปบ้างสำหรับเวลาจำเป็น อย่างเช่นที่ล่าสุดเราต้องสั่งซื้อเหยื่อกำจัดมดเนื่องจากมดบุกห้องกะทันหันแล้วในเซเว่นไม่มีขาย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

สำหรับใครที่ไม่เคยใช้บริการแล้วอยากได้ส่วนลดก็คลิกที่ลิงก์นี้ได้นะ https://app.happyfresh.com/ref/8iKAc คนที่สมัครบริการผ่านลิงก์นี้จะได้เครดิต 200 บาท และเราก็ได้ 200 บาทด้วย เรายังไม่เคยลองว่าเป็นยังไง แต่ถ้ามันมีเงื่อนไขเยอะจนน่าหงุดงิดก็กลับไปคลิกลิงก์ที่ย่อหน้าสองได้ อันนั้นเป็นลิงก์ปกติ